Başı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

başı

başı, kafası, aklı. Anı ~ biraz uçharadı: onun kafası biraz zayıftır, anı akılı ~ da tursun: onun aklı da kafası da kendine kalsın, közü ~: gözü başı, üsü ~: üstü başı, ~ ayağı: başı ayağı, sözü ~: sözü başı.

Son arananlar:

• Səmərəli,
• Məhdud,
• kırgın,
• derived,
• kızlık,
• fələk,
• pitlik,
• soruşmaq,
• emchi,
• Otur,
• tobo,
• Z,
• torun,
• gönülsüz,
• bayramlamak,
• basruk,
• baçiki,
• Ülgü,
• birikdirilmək,
• sayalı,
• fiddle,
• Başı