Aşamak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
aşamak
yemek yemek, karnını doyurmak, yemek. Et ~: et yemek, aşarça bolmak: yemek yiyecek kadar acıkmak, caşırtın ~: saklıca yemek, aşay turğanlay: yemek yerken, yemek sırasında, aşab boşamak: yiyip bitirmek, aşab koymak: yiyivermek, aşarğa caravlu: yiyecek gibi (görünüyor), aşarğa caravsuz: yemeye elverişsiz (uygun olmayan), aşarğa-içerge: yemeye içmeye, aşab-içib boşağandan sora: yiyip içip bitirdikten sonra, etin ~: etini yemek (çok zahmet vermek, eziyet etmek), zınthı aşağan at: yulaf yiyen at, meni aşamaydıla, mensiz da aşamaydıla: beni yemiyorlar, bensiz de yaşamıyorlar (bilmece/tuz), çöplev ~: ayçiçeği yemek, atnı boynun hamut aşağandı: atın boynunu hamut aşındırmış, ayağımı çuruk aşağandı: ayağımı ayakkabı vurmuş, terekni kurt aşağandı: ağacı kurt kemirmiş, küye ~: güve yemek, paltonnu küye aşağandı: paltoyu güve yemiş, birevni kıyının ~: başkasının emeğini yemek, ol kaznanı açhasın aşağandı: o hazinenin parasını yedi, tişlik etib ~: kebap yapıp yemek, colnu kıyırın suv aşağandı: yolun kenarını su aşındırmış, toprak aşasın seni!: toprak yutsun seni!, aşarnı allı bıla: yemekten önce, aşasa aşamasa da börünü avzu kan: yese yemese de kurdun ağzı kanlı (a.s.), aşamazdan tanabaşnı aşağan: yemem diye diye dananın başını yiyip bitiren (d).
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
aşamak
yemek, aş 701116^III, 253, 261