Açık
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
açık
[Köken: Yerel] (anlaşılır) Düşünürlü, Anık, Belli, Açık
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
açık
I с. 1) ачык; 2) тоткарсыз, ачык; yol açık юл ачык!; 3) киң, ачык; açık ova ачык дала; 4) киемсез, ябусыз; başı açık яланбаш; 5) ачык, аңлаешлы; 6) ачык, яшерен-батырын түгел □ açık artırma аукцион; açık çek сәүд. акча микъдары күрсәтелмәгән чек
açıkII. 1) ачыклык, өзек; 2) ерак җир, ераклык, ара; 3) диңгез ягасы, диңгез буйлары; 4) вакант урын; 5) сальдо
Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)
açık
1. Açık (Anlaşılır)
2. Dobra dobra
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
açık
Türkiye Türkçesi: açık
Azerbaycan Türkçesi: açıg
Başkurt Türkçesi: asık
Kazak Türkçesi: aşık
Kırgız Türkçesi: açık
Özbek Türkçesi: àçık
Tatar Türkçesi: açık
Türkmen Türkçesi: açık
Uygur Türkçesi: oçuk
Rusça: otkrıtiy
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
açık
I, açık: kapı açıktır; kün açık: gün açık, hava açık; kabağı açık bk. kabak I; açık cigit: temiz kalpli, dürüst delikanlı; içi dışı bir olan çocuk; açık ayt- : açık söylemek, doğru söylemek, közü açık kişi: zeki adam; açık ooz: geveze; açık oozduk: gevezelik;açık- ayrım bk. ayrım.
II= acuu 1.
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
açık-
III, acıkmak.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
açık
1. Açık, vazıh. Eşik ~dı: kapı açık, ~ eşik: açık kapı, ~ aytıv: açık söyleme, ~ cağa: açık yaka, ~ cara: açık yara, ~ köllü: açık kalpli, misafirperver, cömert, ~ köllü konakbay: misafirperver konakbay, ~ çöb atıv: açık kura çekme, ~ söz: açık söz, anlaşılır söz, ~ etmek: açıklamak, ~ bolmak: ayan beyan olmak, meydana çıkmak, süymekliğin ~ etmek: ilan-ı aşk etmek, sevgisini açıklamak, kimge da ~ zat: her kime belli olan şey, herkesçe bilinen, ~ köten: götü açık, aşırı cömert (mec.), çıplak, züğürt, ~ körünmek: belli olmak, açık görünmek, ~ carağa tuz sebgença: açık yaraya tuz serpmiş gibi. 2. Vokal, sesli harf. ~tavuşla: sesli harfler, tar ~: dar sesli, keñ ~: geniş sesli, cumuşak ~: yumuşak sesli, ~ bölüm: açık hece, sesli harfle biten hece, katı ~: sert sesli.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
açık
büyük kardeş, I, 64