AKMAK
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
akmak
ф. агу; sular akıyor сулар ага; kova akıyor чиләк ага (тишелгән) ◊ akan sular durmak дөрес сүзгә җавап юк
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
akmak
Türkiye Türkçesi: akmak
Azerbaycan Türkçesi: aⱨmag
Başkurt Türkçesi: ağıv
Kazak Türkçesi: ağuv
Kırgız Türkçesi: ağü
Özbek Türkçesi: àkmàk
Tatar Türkçesi: ağu
Türkmen Türkçesi: akmak
Uygur Türkçesi: akmak
Rusça: teç' lit's'a
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
akmak
a. ahmak, aptal; akmak kıl- : delice işler yapmak, iğfal etmek, eğlenmek; akmak doston akılduu duşman artık: ats. ahmak dosttan akıllı düşman yeğdir.
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
akmak
I, işl. 1. Bir ýana akyp barmak, guýulmak; syrykmak, dammak. Suw akar – daş galar (Nakyl). Sil bolar, agdarlyp akar bulaklar, Çille dolup, garlar gyşdan aýrylsa (Magtymguly). 2. göç.m. Öte bişmek. Gawunlar bişmeg-ä däl, akypdyram.
AKMAK II, syp. Akyly gysga, özüni alyp barşy paýhassyz, akylsyz, samsyk, ýeňilkelle, kemakyl. Akmak özün akyl diýr, Tentek özün sag saýar (Magtymguly).
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
akmak
1. Akmak, damlamak, dökülmek, boşalmak. Üynü başı ağadı: evin çatısı akıyor, közlerinden cılamukla ağadıla: gözlerinden yaşlar damlıyor, çelekden ayran ağıb boşalğandı: kovadan ayran damlayarak tükenmiş, terekden almala akğandıla: ağaçtan elmalar dökülmüş, çaçım ağıb baradı: saçım dökülüp gidiyor, Koban Azav Teñizge ağadı: Koban Nehri Azak Denizi’ ne dökülüyor, köb künle akdıla biribirin kuvuşub: çok günler geçti birbirini takip ederek. 2. Ahmak, kafasız, divane, aksi. ~ akıl etginçi, akıllı işin bitdirir: ahmak akıl erdirene kadar, akıllı işini bitirir (a.s.), ~, tuvğan cerin unutur: ahmak, doğduğu yeri unutur (a.s.).
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
akmak
akmak,I, 15. 96, 168, 343, 377;II, 19, 45, 128, 228; III, 3, 39, 127, 159, 325. 398