şərir
Explanatory Azerbaijani Dictionary (Orucovun, 2006)
şərir
sif. və is. [ər.] Şər işlər görən, iblis, fəsadçı, dələduz, yaramaz, pis (adam). O səbəbə Xudayar bəy Zeynəbi boşamazdı ki, qorxurdu, şərir adamların birisi Zeynəbi ala və başlıya Xudayar bəydən səğirlərin malmülkünü iddia eliyə. C.Məmmədquluzadə. [Camal bəy:] Hərgah siz şərir adamların sözünə baxıb, inanıb iş görsəniz, uyezdi xaraba qoyarsınız. N.Vəzirov.
Last searches:
- täç,
- ýelen,
- payalama,
- solamuk,
- determination,
- cütləşdirilmək,
- zibil,
- pulverizator,
- Deneme,
- proposition,
- pivo,
- burundi,
- appeasement,
- tumlımak,
- boylu,
- şartname,
- qatma,
- iynə,
- yayturmak,
- av,
- Mürt,
- şərir