özden

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

özden

özden gelen, özden, hür insan. ~ tukum: özden sülale, ~le bıla kulla birbirleri bıla caraşırğa kerekdile: özdenlerle kullar (köleler) birbirleriyle anlaşmalıdırlar, ~me degen bıla ~ bolunmaz: özdenim demekle özden olunmaz.

Last searches:

• junior,
• bulğanıv,
• spike,
• yeşillik,
• çıqqılı,
• özgü,
• obelisk,
• lekesiz,
• grain,
• tırmık,
• Komut,
• Oldukça,
• formalite,
• cerdeş,
• tirtiq,
• serenity,
• kanifollama,
• Yaralamak,
• zajigalka,
• Maydon,
• büyü,
• özden