ÖR
Kyrgyz—Turkish Dictionary
ör
I, 1. üst; örgö cür-: yukarıya çıkmak; 2. yüksek göğüslü (at hakkında); örgöçü biyik ör kula: ensesi, ön kısmı yüksek olan kula at; ör cürök: kibirli, kurumlu (insan hakkında).
II örmek; on ekiden örğön buldursun folk.: oniki sırımdan örülmüş olan kamçı, kırbaç.
III = örü-.
Explanatory Turkmen Dictionary (Kyýasowa, 2016)
ör
[ö:r]: ör boýuňa galmak 1) dik durmak, dikelmek. 2) ser. Ör-gökden gelmek. Ör-gökden gelmek oslanmadyk, garaşylmadyk ýagdaýa gaty geň galmak, haýran galmak, allaniçigsi bolmak. – Ýok, ýok – diýip, Rahym ör gökden geldi (O. Ödäýew). Ör turmak (galmak) oturan ýeriňden galyp, dik durmak, dikelip durmak, aýak üstüne galmak. Garly ussa aňk bolup, ör turan ýerinde iki elini uýlugyna urdy (A. Gowşudow).
Uyghur—Turkish Dictionary (Kurban, 2016)
ör
Tepe, dik, çıkış, yokuş. Örge qarap – Yokuşa doğru.
Sakha—English Dictionary (Straughn, 2006)
ör
a. long, continued, at length
Sakha—English Dictionary (Straughn, 2006)
ör-
v. to knit
Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)
ör
yüksek, üst, yukarı. Anı karıvu senikinden ~dü: onun gücü seninkinden yüksek.
Index of Diwan Lughat al-Turk (TDK)
ör
kaftanın koltuk altları· I, 45