tuthuç

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

tuthuç

1. Tutkuç, tutmaya yarayan alet, kulp, mandal. Taba ~: kızgın tavayı tutmaya yarıyan ağaç saplı demirden yapılmış alet, eşik ~: kapı mandalı; 2. Delil, kanıt, tutunulacak şey. Aythanıñı kertilerge ~uñ barmıdı: dediğini ispatlamaya kanıtın var mı? 3. Temel, esas, dayanak, istinat.

Last searches:

• berkleşdirmek,
• Rüzgarsız,
• komron,
• distant,
• component,
• misren,
• zerbe,
• hece,
• chiketke,
• sub’ekt,
• tanyg,
• yandırılmaq,
• sınıq,
• Gidi,
• donalab,
• heqte,
• orası,
• içliklemek,
• Marimba,
• vang,
• kamgap,
• tuthuç