tokal

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

tokal

(malk.) 1. Boynuzsuz. ~ ögüz: boynuzsuz öküz; 2. Bodur, kısa. ~ adam: bodur adam; 3.Kaba saba, kubat. ~ iş: kaba saba iş; 4. Hamakat erbabı, öküz kafalı, et kafalı. ~ adam: et kafalı adam.

Last searches:

• ülge,
• arkaizm,
• sükût,
• pərək,
• kirişmek,
• bakire,
• argaç,
• tulañ,
• nazqəmzə,
• baxillik,
• baxmaq,
• acknowledged,
• ardanuu,
• çekilmek,
• bağam,
• badıray,
• achchiq,
• mehbube,
• şut,
• bappuş,
• catıl,
• tokal