tokal
Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)
tokal
(malk.) 1. Boynuzsuz. ~ ögüz: boynuzsuz öküz; 2. Bodur, kısa. ~ adam: bodur adam; 3.Kaba saba, kubat. ~ iş: kaba saba iş; 4. Hamakat erbabı, öküz kafalı, et kafalı. ~ adam: et kafalı adam.