tin
Explanatory Azerbaijani Dictionary (Orucovun, 2006)
tin
is.
1. Bir şeyin iki xarici tərəfinin birləşdiyi, kəsişdiyi yer. Şkafın tini. // İki küçənin kəsişdiyi yer. Bu anda qarşıdakı tindən bir neçə qaraltı çıxaraq tənha küçə ilə mənə tərəf irəliləməyə başladı. Ə.Məmmədxanlı. Maşın tini döndü. H.Seyidbəyli.
2. Bir şeyin kənarı, qırağı. Sonra Veys pəncərə tinində oturub dedi.. Ə.Əbülhəsən.
3. Tində olan, tində yerləşən; tindəki. [Həmzə:] Qurban! Səfəri apar, bu tin dükandan bir kəllə qənd al, ver ona gətirsin, gedək axundun yanına. C.Cabbarlı. ‣ O tində-bu tində – orada-burada, hər yerdə, hər tində. ..Getdikcə evdə də, çöldə də Mayanın ətrafında danışıqlar artırdı, o tindəbu tində Qaraşın qulağına bir söz çatırdı. M.İbrahimov.
Azerbaijani Thesaurus to Turkish (Çakıroğlu, 2013)
tin
künc, bucaq, guşəli
{dip, bucak, köşe}
Pamukkale Azerbaijani to Turkish (ADT version)
tin
köşe
English—Turkish Dictionary (FreeDict, 2017)
tin /tˈaɹi/
1. (-ned, -ning) kalay
2. teneke
3. (İng.) teneke kutu
4. (argo) para, (slang) mangır, mangiz
5. kalaylamak
6. teneke kaplamak
7. teneke kutulara doldurmak
8. tenekeden yapılmış. tin god tanrı gibi ululanan değersiz kimse. tin hat askerlere mahsus çelik başlık. tin lizzie (A.B.D.), (argo) (T.) model Ford otomobil. tinpan alley şarkıcı ve şarkı bestecileri ile yayıncıları
9. bunların oturduğu semt. tin plate teneke kaplı çelik, saç.
English—Turkish Dictionary (Anonymous)
tin
kalay
teneke
teneke kutu
konserve kutusu
(yiyecek/vb.) konservelemek
kutulamak
tenekeden yapılmış
teneke
Uzbek—English Dictionary (Dirks, 2005)
tin
breath, rest; calm, repose. ~ ol- to take a breath; to take a rest, to catch one's breath.
Uyghur—Turkish Dictionary (Kurban, 2016)
tin
Nefes. Tin tartmaq – Nefes almak. Tiningni chiqarma! – Sesini çıkarma! Etrap tip-tin – Etraf sakin ve sessiz.
Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)
tin
1.Maneviyat, ruh, can. Arık kozuğa ~ kire tebregendi: zayıf kuzuya can girmeye başlamış, zayıf kuzu canlanmaya başlamış, ~ küç: manevi güç, bizge ~ küç kerekdi: bize manevi güç lâzım, ~ duniya: manevi dünya, ~i dini bolmağan adam: maneviyatı dini olmayan adam; 2. Beden, vücud. ~ ata: cet, soy atası, ~ibiz taldı: bedenimiz yoruldu.
Index of Diwan Lughat al-Turk (TDK)
tin
yular I, 339;III, 138 § tin tizgin; yular dizgin· I, 339