tabiğat

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

tabiğat

tabiat, doğa. ~daça: tabiattaki gibi, ~nı sınavçu: tabiatı gözlemleyen, natüralist, ~ baylık: doğa zenginliği, ~ ilmula: tabii bilimler.

Last searches:

• uuk,
• ıras,
• tombala,
• nuzzle,
• dumbulçalan,
• -ur,
• depesha,
• kelinçi,
• üleg,
• entari,
• kırsılda,
• glen,
• səhhət,
• g'o'ra,
• ıramatılık,
• tız,
• Giymek,
• kazañku,
• sasık,
• Çürçüt,
• uruqcha,
• tabiğat