stop
English—Turkish Dictionary (FreeDict, 2017)
stop /sfˈɛnɔɪd/
1. durma: duruş
2. durak yeri
3. mâni, engel
4. (müz.) ses perdesini değiştirmek için çalgının tel veya deliğine basma
5. (müz.) jödorg
6. (İng.) nokta, noktalama işareti. put a stop to durdurmak, kesmek, son vermek.
English—Turkish Dictionary (FreeDict, 2017)
stop /sfˈɛnəɡɹˌam/
1. (-ped, -ping) durdurmak, alı koymak, engellemek
2. mola vermek
3. durmak
4. kalmak
5. stop etmek
6. fren yapmak
7. kesmek
8. tıkamak
9. kapamak
10. tıpalamak
11. yenmek
12. (müz.) çalgıda ses perdesini değiştirmek için tele veya deliğe basmak
13. noktalamak. stop a gap bir boşluğu doldurmak.. stop dead birdenbire durmak
14. birden durdurmak. stop down (mercek) perdesini küçültmek. stop off geçici olarak durmak, konaklamak, uğramak .stop order (tahvil) değeri ancak belli bir seviyeye. düştüğünde satma emri. stop over (A.B.D.), (k. dili) yolculuk esnasında mola vermek. stop payment belirli bir çekin ödenmemesi için bankaya verilen talimat
15. çekin tediyesini durdurmak. stop press gazete basılırken son dakikada ilâve edilen parça. stop short birdenbire durmak. stop the mouth susturmak, sözü ağzına tıkamak. stop the show tiyatro dikkat çeken bir hareketle oyunu durdurmak stop up tıkamak.
English—Turkish Dictionary (Anonymous)
stop
durmak
durdurmak
önlemek
engellemek
durdurmak
mani olmak
alıkoymak
durmak
kesilmek
bitmek
kalmak
durmak
tıkamak
durdurma
durma
duruş
durak
engel
mani
çekit