ruhani

Explanatory Azerbaijani Dictionary (Orucovun, 2006)

ruhani

I. [ər.]
1. is. Din xadimi. Əqdinikah mərasimi olduqca təntənəli keçdi, bütün Şuşa ruhanilərinə xələt verildi. Çəmənzəminli.
2. sif. Din ilə bağlı olan, dinə aid olan; dini. ..Millətin ruhani ataları – mollalar millətin avamlıqda qalmaqlarından nəfbərdar olub, zahirdə dediklərinə batində əməl etmirlərmiş.. F.Köçərli. Atam ruhani idarəsindən çıxmağa məcbur olmuşdu. A.Şaiq. // Din tədris edilən. Ruhani məktəb.
3. sif. Ruhla bağlı olan, ruha aid olan. Həyatın mənşəyinin ruhani başlanğıcla bağlılığı.
4. sif. Qeyri-cismani, qeyri-maddi; mənəvi, xəyali, mücərrəd. Həqiqət, axır vaxtadək Bahadırın Sonaya və Sonanın Bahadıra olan ruhani məhəbbətlərində şəkk yox idi. N.Nərimanov.
5. is. Sazda çalınan aşıq havalarından birinin adı. ‣ Ruhani ata məc. – tərbiyəçi, mürəbbi, tərbiyə verib yetişdirən adam; ustad, yol göstərən. Ruhani ataydı şagirdlərinə; Köksü dar gələrdi iftixarına; Ondakı məhəbbət, ondakı şəfqət; Sığmırdı insanlıq hüdudlarına. Şəhriyar.

II. sif. [ər.] klas. Lətif, gözəl mənzərəli, ab-havası gözəl; ruhu oxşayan. Ruhani bir mənzərə. – Nə gözəl mənzəreyişəfqətza; Nə lətafətli, nə ruhani səfa. M.Hadi. Ən ruhani nəşələrdən qanadım; Çıxdım, səni buludlarda aradım! Ə.Cavad.

Last searches:

• huu,
• ideallaşdırmaq,
• arxalanmaq,
• miz,
• Yemək,
• ulalma,
• tay-,
• revelation,
• halide,
• dachen,
• ön,
• ırıt-,
• tubal,
• şadşalayın,
• Əlif,
• gone,
• piyano,
• choqa,
• gartman,
• kederlenmek,
• tutunush,
• ruhani