prelate

English—Turkish Dictionary (FreeDict, 2017)

prelate /njuːmˈəʊniə/

1. yüksek rütbeli din adamı, piskopos. prelacy piskoposluk.

Last searches:

• maysa,
• kutsamak,
• ekmek,
• zahirdə,
• could,
• sanbal,
• ötken,
• Raccoon,
• yevmiye,
• ustqurma,
• Biri,
• añkildek,
• agzybir,
• baqqal,
• continuum,
• ilinti,
• prosper,
• aparıcı,
• namuslu,
• sanal,
• faks,
• prelate