orunlu

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

orunlu

yeri olan, mevkii olan, mevkili, makamlı, yerli yerinde, yataklı. ~ adam: mevkili adam, ~ söz: yerli yerinde söz, eki ~ otov: iki yataklı oda, cetmiş ~ konak üy: yetmiş yataklı otel.

Last searches:

• terlama,
• ovuşdurmaq,
• Təzyiq,
• surlan,
• emergent,
• Kanşav,
• dayna,
• girvənkə,
• dəndan,
• agram,
• ehliyet,
• cumulus,
• denklem,
• laqqalaq,
• karakurt,
• idisiz,
• İkram,
• sacrifice,
• Henek,
• embryonic,
• sünbəki,
• orunlu