orunlu

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

orunlu

yeri olan, mevkii olan, mevkili, makamlı, yerli yerinde, yataklı. ~ adam: mevkili adam, ~ söz: yerli yerinde söz, eki ~ otov: iki yataklı oda, cetmiş ~ konak üy: yetmiş yataklı otel.

Last searches:

• tübünden,
• tepsi,
• monastery,
• Söyleşik,
• şırıldamaq,
• Udu,
• şoro,
• sagdıç,
• japonca,
• trampet,
• daramet,
• jaya,
• jüýje,
• qayka,
• itüzümü,
• egele,
• abzats,
• sınaqçı,
• oklava,
• çalım,
• Söğüt,
• orunlu