kıyama

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

kıyama

kıyamet, felaket, karışıklık, hengâme; musibet, felaket, zorluk. Nedi bu kıyama: nedir bu hengâme, başıbısğa ~nı kobardıla: başımıza kıyameti kopardılar, ~ğa deri: kıyamete kadar; kışnı ~sı allıbızdadı: kışın felaketi önümüzdedir.

Last searches:

• makbul,
• börküv,
• Qız,
• dehqan,
• jüp,
• həqq,
• silliqlamoq,
• tarakan,
• ornashmoq,
• surukbiçik,
• böldürmek,
• susmalık,
• chink,
• söleşdirgenlik,
• məzəmmət,
• körleç,
• Buğa,
• aşağa,
• ulturmak,
• böltöy,
• overcome,
• kıyama