kekel

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

kekel

kâkül, saç perçemi. ~ koyuv: kâkül bırakma, caş ~in taraydı: delikanlı kâkülünü tarıyor, ~i sarkğandı: kâkülü dökülmüş.

Last searches:

• sapkı,
• halga,
• gordian,
• şlapa,
• Dülger,
• protractor,
• titrədici,
• nəva,
• constituency,
• şart,
• fırfır,
• İndi,
• olubkeçmiş,
• Pasaqlı,
• gödek,
• Kokish,
• asilzade,
• nazbarı,
• Azaşmak,
• aylagerlik,
• kişen,
• kekel