kekel

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

kekel

kâkül, saç perçemi. ~ koyuv: kâkül bırakma, caş ~in taraydı: delikanlı kâkülünü tarıyor, ~i sarkğandı: kâkülü dökülmüş.

Last searches:

• yéliñ,
• otlak,
• olası,
• jana,
• zarıl,
• toghan,
• mürəkkəbləşdirilmə,
• tamahkar,
• Uçta,
• Ýene,
• bürünç,
• tapon,
• bet,
• gurra,
• sovyet,
• bogilmoq,
• cırtlak,
• RÜYA,
• Üremek,
• zehirlemek,
• irgeleş,
• kekel