kekel

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

kekel

kâkül, saç perçemi. ~ koyuv: kâkül bırakma, caş ~in taraydı: delikanlı kâkülünü tarıyor, ~i sarkğandı: kâkülü dökülmüş.

Last searches:

• foe,
• emjek,
• BİÇEM,
• kaplavuç,
• bişgeklendiriv,
• kezekçil,
• agrar,
• Devamlı,
• kavurmak,
• betgüman,
• tözümsiz,
• malice,
• yuritmoq,
• aşkana,
• çarapzel,
• hulasa,
• Bəxtiyar,
• çendanýarym,
• aşılanmış,
• mərdanə,
• xumarlandırmaq,
• kekel