kaphan

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

kaphan

1. Isıran, yiyen. Caşırtın ~ it: gizli ısıran köpek, ~ım tatıdı: yediğim dokundu, börü ~ kozu: kurt kapmış kuzu; 2. Kapan, fare kapanı. ~a tüşgen çıçhança (d): kapana düşmüş fare gibi, ~ salıv: kapan kurma.

Last searches:

• qalangiqasangi,
• kimisi,
• qalife,
• spelling,
• qalliq,
• qalmaq,
• qadirlik,
• çapulcu,
• qaloq,
• ötümsüz,
• qalpaqlı,
• optimal,
• qalqan,
• qalmaqallı,
• qalxmaq,
• Urba,
• bar,
• qamaq,
• sevecen,
• qamet,
• yeklenmek,
• kaphan