kabınmak

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

kabınmak

tutuşmak, ateş almak, yanmak; öfkelenmek, parlamak. Çeget kabınñandı: orman tutuşmuş, kurğak biçenle kabınıp baradıla: kuru otlar tutuşup gidiyor, ceñil kabınñan adam: çabuk parlayan adam, ol kabınıp kalırğa öçdü: o parlamaya hazırdır.

Last searches:

• ukrop,
• ECE,
• ahıı,
• baraq,
• uurtta,
• qırpım,
• koşunçu,
• klişe,
• obaşäher,
• etraf,
• əvəzedilməz,
• bate,
• üstem,
• kesgin,
• çilənmək,
• nesnel,
• Macal,
• oylandırmak,
• söleşmek,
• adnamak,
• river,
• kabınmak