kabınmak

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

kabınmak

tutuşmak, ateş almak, yanmak; öfkelenmek, parlamak. Çeget kabınñandı: orman tutuşmuş, kurğak biçenle kabınıp baradıla: kuru otlar tutuşup gidiyor, ceñil kabınñan adam: çabuk parlayan adam, ol kabınıp kalırğa öçdü: o parlamaya hazırdır.

Last searches:

• maarifləndirmə,
• Farog,
• genezis,
• səna,
• döwükýenjik,
• menşevik,
• karagələn,
• urvat,
• mıkkıl,
• begenmek,
• consolidation,
• erbet,
• gej,
• kamturmak,
• rüsum,
• hydrogen,
• çiykındır,
• hümer,
• arxiw,
• cote,
• akındı,
• kabınmak