kabınmak

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

kabınmak

tutuşmak, ateş almak, yanmak; öfkelenmek, parlamak. Çeget kabınñandı: orman tutuşmuş, kurğak biçenle kabınıp baradıla: kuru otlar tutuşup gidiyor, ceñil kabınñan adam: çabuk parlayan adam, ol kabınıp kalırğa öçdü: o parlamaya hazırdır.

Last searches:

• qucu,
• negiz,
• qocalaşmaq,
• aksız,
• añda,
• Orospuluk,
• qotirmoq,
• zabar,
• törkün,
• görümgörelde,
• goyaviyaxloqiy,
• soramak,
• Güya,
• tazi,
• ýabygorly,
• qopmaq,
• Seçki,
• ayıldaş,
• sürök,
• tək-tük,
• borbor,
• kabınmak