finite

English—Turkish Dictionary (FreeDict, 2017)

finite /fˈiːlɪŋ/

1. sınırlı, mahdut, sonu olan, biten, fani: ölçülebilir, sayılabilir
2. (mat.) sonlu. finite verb (gram) mastar ve sıfat fiillerin aksine olarak fiilin belirli şahıs ve sayı gösteren şekli. finitely sınırlı olarak. finiteness fanilik.

English—Turkish Dictionary (Anonymous)

finite

sonu olan
sonlu
sınırlı

Last searches:

• Kilim,
• endorse,
• Türev,
• binamaz,
• chessboard,
• Naz,
• təsdiqləmək,
• Muzd,
• Plaket,
• erzimek,
• koşucu,
• sarkma,
• keçige,
• Orqa,
• sahoba,
• qədək,
• tarçı,
• salamura,
• uddalamoq,
• alınmaq,
• kiss,
• finite