disjoint

English—Turkish Dictionary (FreeDict, 2017)

disjoint /dˈɪfɪˌɒdɒnt/

1. ayırmak, parçalamak, ek yerinden ayırmak
2. düzenini bozmak, dağıtmak. disjointed ek yerinden çıkmış. disjointedly darmadağınık bir şekilde. disjointedness dağınıklık, düzensizlik. disjointly ayrı ayrı.

English—Turkish Dictionary (Anonymous)

disjoint

parçalarına ayırmak

Last searches:

• köreken,
• mübarizəçi,
• pioner,
• keremara,
• zədələmək,
• pense,
• şəkkak,
• obstinate,
• Pukara,
• şiraze,
• sobraniye,
• Düşkün,
• dismissal,
• siylamoq,
• titpit,
• owhal,
• dilarxası,
• zaruret,
• kürt,
• bahar,
• zümzüme,
• disjoint