disjoint

English—Turkish Dictionary (FreeDict, 2017)

disjoint /dˈɪfɪˌɒdɒnt/

1. ayırmak, parçalamak, ek yerinden ayırmak
2. düzenini bozmak, dağıtmak. disjointed ek yerinden çıkmış. disjointedly darmadağınık bir şekilde. disjointedness dağınıklık, düzensizlik. disjointly ayrı ayrı.

English—Turkish Dictionary (Anonymous)

disjoint

parçalarına ayırmak

Last searches:

• satıbsovma,
• siklamen,
• milkak,
• barakali,
• hijo,
• bosqich,
• gamguzor,
• gözlüklü,
• gumran,
• yararsız,
• fid,
• hrom,
• türlenñen,
• pavyon,
• koç,
• fufayka,
• yağış,
• künide,
• Ayak,
• üngkür,
• ZOR,
• disjoint