carav

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

carav

1. fayda, yarama, yarar, kâm, kâm alma. Kozuçuk sütden ~ etgendi: kuzucuk sütten kâm aldı, ~ etmek: kâm almak, faydalanmak, doymak. 2. ihtiyaç, iş. Kesi ~una aylanadı: kendi ihtiyacı için dolaşıyor, kesi ~una karaydı: kendi işine bakıyor.

Last searches:

• kögön,
• Şor,
• irmik,
• rahatsyz,
• təkbaşına,
• kamallı,
• bocalamak,
• tərsa,
• döp,
• harç,
• lalmikor,
• Sinirlenmek,
• Fıstık,
• waterfall,
• kötürgen,
• balıqbeli,
• işarat,
• çümdüriş,
• cüzvi,
• türban,
• dummy,
• carav