carav

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

carav

1. fayda, yarama, yarar, kâm, kâm alma. Kozuçuk sütden ~ etgendi: kuzucuk sütten kâm aldı, ~ etmek: kâm almak, faydalanmak, doymak. 2. ihtiyaç, iş. Kesi ~una aylanadı: kendi ihtiyacı için dolaşıyor, kesi ~una karaydı: kendi işine bakıyor.

Last searches:

• Çozmak,
• balkay,
• téxnik,
• eşek,
• sokak,
• timsal,
• Ariv,
• hukuki,
• sərdabə,
• gaklamak,
• kengire,
• Adıge,
• kirsiz,
• bəsti,
• ihs,
• elma-el,
• açıv,
• oppress,
• DEMİN,
• çurulda,
• çıdamak,
• carav