bediş
Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)
bediş
utanç verici, ayıp, kötü nam, aşağılama. ~ etip söleşdi: aşağılayarak konuştu, ~ aytmak: ayıbını söylemek, ~ zat: ayıp şey, anı ne ~i bardı: onun ne ayıbı var, ~i bolmağan adam: ayıbı olmayan adam