başlavçu

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

başlavçu

başlalıcı, yapıcı. Tüyüş ~: kavgaya tutuşucu, kavgaya başlayıcı, ~ boluş (gr.): ismin den hali.

Last searches:

• stvol,
• tükürçü,
• yava,
• Ezmoq,
• Zəf,
• kuşatmak,
• bügündük,
• xonumon,
• Səndəl,
• atakun,
• alapta,
• kəsişmək,
• corğalav,
• go,
• ecclesia,
• itələmək,
• söykəmək,
• oylunush,
• Hüquq,
• korğaşın,
• kızamık,
• başlavçu