balah

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

balah

1. Bela, felaket, dert; cüretkâr, atak, atılgan; ilginç, cüretkâr. ~ğa kalğan: felakete uğrayan, başıbız ~ğa kalğandı: başımız belada; ne ~ adamsa sen: ne cüretkâr adamsın sen, ~ adam: ilginç adam; ne ~işlegense: ne halt karıştırdın.

Last searches:

• müftə,
• zaye,
• Agnamak,
• sakav,
• asır,
• kirüü,
• KULAVUZ,
• verrucose,
• çakırım,
• successful,
• ataq,
• şahid,
• tantalize,
• alaçık,
• catıl,
• yakan,
• goçak,
• ataqliq,
• tolimaq,
• qarquşu,
• kirish,
• balah