aşavçu

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

aşavçu

yiyici, obur, rüşvetçi, avantacı; ağız. ~ stol: yemek masası, ol ~nu biridi: o rüşvetçinin (yiyicinin) biridir. ~ñu cab!: Ağzını kapat!,

Last searches:

• yaratqan,
• Seğirtmek,
• chochiq,
• ornaşmak,
• iregeleş,
• lotto,
• yastanmaq,
• juda,
• aesthete,
• diverticulum,
• urug,
• gidişgen,
• send,
• əlil,
• eritrotsit,
• miqdoriy,
• sinmaq,
• çalı-çarpaz,
• inchworm,
• biriktirüü,
• ağlaşmak,
• aşavçu