aşavçu

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

aşavçu

yiyici, obur, rüşvetçi, avantacı; ağız. ~ stol: yemek masası, ol ~nu biridi: o rüşvetçinin (yiyicinin) biridir. ~ñu cab!: Ağzını kapat!,

Last searches:

• mıçık,
• inçemik,
• tıpatıp,
• bendi,
• Hamdam,
• tıñılav,
• qeysər,
• töş,
• ceke,
• çımpı,
• dissertasiya,
• DİVANİ,
• skill,
• bürkmek,
• Zıplamak,
• gülüşmə,
• microscope,
• kinase,
• otopark,
• künöölöö,
• metamorphosis,
• aşavçu