ışıtıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

ışıtıv

ovdurma, sürdürme, sıvazlatma.

Son arananlar:

• buýsanmak,
• kıttay,
• mıyzam,
• dıgalas,
• canıt,
• Cehennem,
• latu,
• tarn,
• guru,
• etiz,
• cez,
• Utku,
• tumoq,
• bassaşlyk,
• hayvonot,
• vakansiya,
• süykümdüü,
• tit,
• tikelen,
• çetinlik,
• müqayisə,
• ışıtıv