üreniv
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
üreniv
öğrenme; alışma.
Son arananlar:
- nəcabət,
- cügörü,
- qığlıq,
- yüzlüg,
- stigmatize,
- şübhə,
- nasıl,
- şildirdi,
- surdan,
- threaded,
- bəhr,
- kirev,
- remotely,
- beşaret,
- addiy,
- yalabık,
- ikindinara,
- Atyş,
- axmaz,
- ketmon,
- şirkət,
- üreniv