tiş
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
tiş
. diş; kaşka tiş yahut mañday tiş: ön dişler (incisivas); kan tiş: hunhar: tişin eti: diş etleri; tişi batbayt: dişi batmıyor ( gücü yetmiyor); tişi çıktı: dişleri çıktı; tişi çıkan balağa çaynap bergen aş bolboyt ats. dişi çıkmış çocuğa çiğ- neyip verilen yiyecek gıda olamaz; nat tiş: kesme kerpeteni.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
tiş
1.Diş. Azav tiş: köpek dişi, domuz dişi, fil dişi, saldırı dişi, kalak ~le: kesici dişler, cayak ~le: azı dişleri, ~ aylandırıv: çocuğun diş değiştirmesi, çocukluk dişinin düşmesi ve yeni diş çıkması hadisesi, ~ aldırmak: diş aldırmak, ~ orun: diş kökü, ~ et: diş eti; sarsmak ~: diş sarmısak, mıçhını ~leri: testerenin dişleri, ~i batmazlığın añıladı: diş geçiremeyeceğini anladı, ~i batmağan: diş geçiremeyen, ~i bıla üzmek: dişi ile koparmak, ~ge ilinmegen: dişe dokunmayan, ~ge ilinnik: dişe dokunacak, ~ bilemek: diş bilemek, diş sıkmak; 2. Şiş. ~ge sallık cuk cokdu: şişe koyacak kadar bile (yiyecek) yok, ~ge çançmak: şişe geçirmek, ~ da tişlik da küymezça (d): şiş de kebap da yanmayacak şekilde, tişlikni ~ge tizeme: kebabı şişe diziyorum; 3. Dokurcun, dik, amud. Biçen ~: ot yığını, ~ kalamak: dokurcun yığmak, ~ turmak: dik durmak, amuda kalkmak.