carılıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

carılıv

yarılma, çatlama, sinirlenme (mec.), kahırlanma (mec.).

Son arananlar:

• vəsf,
• xeyrat,
• şakacı,
• nebatat,
• karmoo,
• winning,
• taranmak,
• ftiziatr,
• wezipe,
• cazdan,
• emlemek,
• iyek,
• makale,
• yölimek,
• Berber,
• tartkı,
• arlak,
• gandırmak,
• örgülü,
• dinlenme,
• chaqiq,
• carılıv