turklehceleri.org

ındır

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

ındır

harman. ~ ağaç: başakları dövmek için kullanılan tokmak , ~ taş: yuvak taşı, ~ basğan: tahıl saplarını çiğneme, ~ orun: harman yeri, ~ kaña: döven tahtası, ~ kazık: harmanın orta yerine çakılan kazık (öküzler bi ipli bi kazığa bağlanırlar), ~ elek: büyük kalbur, gözer.


Son arananlar: