ýigrenç

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

ýigrenç

[ýiğrenç], at. Biri ýa-da bir zat barasynda döreýän ýakymsyz, erbet duýgy. Molla Hoşlynyň ýüreginde kiçijik Wepa garşy ýangynly ýigrenç döredi (A. Gowşudow).

Son arananlar:

• mäde,
• tekmil,
• hıştı,
• paralanma,
• transkriptsiya,
• keleke,
• təkəmseyrək,
• tarçın,
• pak,
• buğundurmak,
• yutmak,
• tirelmek,
• bedbext,
• yengil,
• yeis,
• elçile,
• lamp,
• ölkö,
• mastika,
• neheng,
• Hava,
• ýigrenç