tutuş
Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)
tutuş
1. Cümle
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
tutuş-
hep beraber tutmak, birbirini tutmak, tutuşmak (kapışmak).
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
tutuş
1. iş ady. Tutmak ýagdaýy. 2. Bitin, bitewiligi bozulmadyk. Görseler, bir goýnuň tutuş guýrugy ýatyr eken (“Türkmen halk ertekileri”). 3. Doly, tegelek, bütin. Ondan bäri tutuş on iki ýyl geçdi. 4. Daýaw, daýanykly. "Men!" diýip, tutuş bir adam ýerinden galdy. 5. Uçdantutma, birgiden.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
tutuş
1.Güreş, mücadele. Eki caş ~ etedi: iki genç güreş yapıyor, buğa ~: boğa güreşi; 2. Terkip, tamlama.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
tutuş
çıkışma, çekişme· I, 367