terek
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
terek
kavak; bay terek: titrek kavak: kara terek: karakavak; ak terek: akçakavak.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
terek
ağaç. ~ baçha: ağaç bahçesi, ~ ösdürüv: ağaç yetiştirme, ~ ornatıv: ağaç dikme, kertme ~: armut ağacı, busak ~: kavak ağacı, tal ~: söğüt ağacı, köget ~le: meyve ağaçları, karagögen ~: çakal eriği ağacı, naz ~: ladin ağacı, nızı ~: köknar ağacı, şaptal ~: şeftali ağacı, narat ~: çam ağacı, zıgıt ~: yaprak dökmeyen ağaç, emen ~: meşe ağacı, cañız ~: yalnız ağaç, mecûsilik döneminde dinî şölen yapılan kutsal ağaç, ~ni kögeti tübüne tüşedi (as.): ağacın meyvesi dibine düşer, ~ine köre kögeti (d): ağacına göre meyvesi, ~ge teri takğança (d): ağaca deri geçirmiş gibi.