oynav

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

oynav

oynama, şaka yapma, eğlenme, oyalanma. ~nu koy da ceñil kel!: oyalanmayı bırak da çabuk gel!.

Son arananlar:

• arıq,
• aykın,
• ayrımlı,
• Manzur,
• ayım,
• Çığlık,
• kilise,
• bəy,
• otluçöp,
• Barada,
• Barmak,
• Bağışlamak,
• Başdan-başa,
• reform,
• Hədyan,
• Çıkışmak,
• Başörtü,
• Bedil,
• kəndçi,
• Begemot,
• Belli,
• oynav