turklehceleri.org

loş

Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)

loş

[Köken: Kökeni belirsiz] Yarı karanı, Ala karanı, Alaca karanı, Ala gölge, Kara gölge

Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)

loş

с. ярым караңгы, тонык

Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)

loş

Türkiye Türkçesi: loş
Azerbaycan Türkçesi: yarı garanlıg yer alagaranlıg
Başkurt Türkçesi: yarım karaŋğı
Kazak Türkçesi: ala köleŋke kömeski kara köleŋke
Kırgız Türkçesi: büdömük az karaŋğı
Özbek Türkçesi: ⱨıra ğıra-şirä
Tatar Türkçesi: yarım karaŋğı
Türkmen Türkçesi: ãlağaraŋkı
Uygur Türkçesi: gugum ğuva yoruk
Rusça: polutomnıy sumraçnıy mraçnıy

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

loş

I. sif. və zərf məh.
1. Süst, ölgün. Loş at. – Bəylər öküz kimi yatmışdı sərxoş; Paltarilə yerə sərilmişdi loş. M.Müşfiq.
2. Boş, yerində və qaydasında bağlanmamış. Atın beli loş bağlanmışdır. İpi loş sarımaq.

II. is. zool. Hindxoruzu. Avropa ölkələrində saxlanılan loşların hamısı gətirilmə cinslərdən törəmişdir.


Son arananlar: