keçinmek
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
keçinmek
( f ) 1. Geçinmek, oyalanmak; dayanmak, tahammül etmek. Ne bıla keçinesiz: ne ile geçiniyorsunuz, keçinip baradıla: geçinip gidiyorlar, ala igi keçinedile: onlar iyi geçiniyorlar; suvukğa çırt keçinmeyme: soğuğa hiç dayanamıyorum, üyde cukla bıla küreşe keçineme: evde bir şeylerle uğraşarak vakit geçiriyorum; 2. ( i.) Maişet, geçim. Anı ~i karıvsuzdu: onun geçimi zayıf, ~ izley şaharğa ketgendi: maişet arayarak şehre gitti.