keyip

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

keyip

keyp, a. 1. keyif, mizaç; keyi pi ketken: keyfi kaçmış; 2. kılık, şekil; uykusu açılmağan keyipi menen: uykudan gözlerini açmadığı halde; keyipi caman: görünüşü nâhoş; üydün keyipi ketken: evin rahatı kaçmış; ev nâhoş bir şekle girmiş.

Son arananlar:

• müntəzir,
• Kargış,
• qoniq,
• haligi,
• ötkür,
• arkayın,
• saran,
• gajymal,
• yayratmoq,
• waz,
• sobol,
• iyham,
• nazqəmzə,
• kalp,
• tros,
• müəyyənləşdirmə,
• keydürmek,
• cük,
• iliy,
• Buncha,
• çarx,
• keyip