kepil
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
kepil
a. 1. kefalet; zaman, garanti; kepil al-: kefalete almak; itelgi salba, kepil alba! ats. : itelgi denilen doğanla avlanma, kefil olmak; 2. kefil: kepil bol-: kefil olmak: kefalet etmek; dooñ cok bolso, kepil bol ats. davan yoksa kefil ol; 3. iki deri parçası arasına konulan astar.
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
kepil
[kepi:l], at. 1. Şaýat, güwä. Onuň dogrulygyna biz kepil geçýäris (“Edebiýat we sungat”).2. Biriniň ygtyýaryna bermek.
Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)
kepil
a. Kefil. Kepil bolmaq – Kefil olmak.