karmav

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

karmav

1. Karıştırma, bocalatma, söndürme, öldürme, köretme, gebertme; 2. Kurcalama, yoklama, karıştırma, arama.

Son arananlar:

• qullarcha,
• umaç,
• dallam,
• xah,
• küy,
• walk,
• ları,
• aydıñ,
• buyrak,
• Cice,
• kanaat,
• kenç,
• urlu,
• topot,
• Ört,
• nihilist,
• Tomon,
• əsla,
• apsay,
• kirimişcə,
• cıyılğan,
• karmav