karaçay

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

karaçay

Karaçay yurdu, Karaçay boyuna mensup, Karaçay. ~ elle: Karaçay köyleri, ~ tepsevle: Karaçay oyunları, ~ tartıv: Karaçay havası, ~ alğış (folk.): Karaçaylılara has dilek/dua, ~ çepken: Karaçay millî kıyafeti, ~ tukumla: Karaçay sülaleleri, ~ tavruhla: Karaçay efsaneleri, burunñu ~ adetle: kadim Karaçay adetleri, Ullu ~: Karaçay’da bir bölgenin adı (yukarı Kuban havzasında Hurzuk, Uçkulan ve Kartcurt kasabalarından oluşur).

Son arananlar:

• şeriğat,
• Welaýat,
• arçamak,
• kılt,
• celim,
• sérk,
• paltar,
• Chidam,
• berene,
• şıkır,
• Catma,
• qoğal,
• çibi,
• act,
• kaltıravuk,
• arabic,
• tackle,
• nazəndə,
• neytron,
• darek,
• birikish,
• karaçay