kaphan

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kaphan

1. Isıran, yiyen. Caşırtın ~ it: gizli ısıran köpek, ~ım tatıdı: yediğim dokundu, börü ~ kozu: kurt kapmış kuzu; 2. Kapan, fare kapanı. ~a tüşgen çıçhança (d): kapana düşmüş fare gibi, ~ salıv: kapan kurma.

Son arananlar:

• tikişdirmek,
• ciret,
• canlılık,
• jön,
• dam,
• olachipor,
• işler,
• beklenñen,
• közöö,
• enchant,
• çarpınmak,
• Bəla,
• xumar,
• qalım,
• radif,
• jallap,
• engil,
• eldrük,
• ağac,
• wealth,
• sub'ekt,
• kaphan