kaphan

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kaphan

1. Isıran, yiyen. Caşırtın ~ it: gizli ısıran köpek, ~ım tatıdı: yediğim dokundu, börü ~ kozu: kurt kapmış kuzu; 2. Kapan, fare kapanı. ~a tüşgen çıçhança (d): kapana düşmüş fare gibi, ~ salıv: kapan kurma.

Son arananlar:

• aftaba,
• cürm,
• sütem,
• yavru,
• Erk,
• sponsor,
• fahişe,
• papik,
• lc,
• days,
• toxtamaq,
• lotok,
• segiz,
• torgun,
• oyli,
• yoshurmaq,
• opsuz,
• dikiz,
• qurban,
• son̈,
• fugitive,
• kaphan