kaphan

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kaphan

1. Isıran, yiyen. Caşırtın ~ it: gizli ısıran köpek, ~ım tatıdı: yediğim dokundu, börü ~ kozu: kurt kapmış kuzu; 2. Kapan, fare kapanı. ~a tüşgen çıçhança (d): kapana düşmüş fare gibi, ~ salıv: kapan kurma.

Son arananlar:

• occident,
• üşükli,
• elet,
• ilişdirilmə,
• söylenti,
• kıdırmış,
• insidious,
• tendentious,
• kyrk,
• ərəsat,
• həkimbaşı,
• Bilgin,
• məhzən,
• vasıf,
• ayalliq,
• xuday,
• söbül,
• oluk,
• substitution,
• surmount,
• besir,
• kaphan