kalkamak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
kalkamak
(kalkımak) süzülmek, gökte uçmak, yüzeye çıkmak, üste çıkmak. Şorpanı cavu kalkap turadı: çorbanın yağı üstüne çıkıp duruyor, öllük balık suvnu başına kalkadı (d): öleçek balık suyun yüzeyine çıkarmış, karılğaçla kökde kalkap uçadıla: kırlangıçlar gökte süzülüp uçuyorlar.