iyis

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

iyis

koku. Duh (dukh) ~: esans kokusu, ~ etmek: kokmak, et ~etgendi: et kokmuş, mıllık ~ almak: leş kokusu almak, anı ~i uzaymay çığar: onun kokusu çok geçmeden çıkar.

Son arananlar:

• contemplate,
• söbük,
• tn,
• haram,
• soktu,
• tally,
• zehirlemek,
• ýogsa,
• Nurana,
• otraq,
• yenicə,
• kadırmak,
• ulatdyrmak,
• hastane,
• arilap,
• kemşertmek,
• emotion,
• eñil,
• şabalıdı,
• hac,
• ıt,
• iyis