erinçek

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

erinçek

tembel, üşengeç. ~adam: tembel adam, ~i tutmak: tembelliği tutmak, ~ge ot saldırsañ urunñanuñı otha kuyar: tembele ateş yaktırırsan her şeyini ateşe koyar (as), ~ni tambılası kurumaz: tembelin yarını tükenmez, ~ni erni kurğak: tembelin dudakları kuru (d).

Son arananlar:

• calumet,
• çümdürmek,
• adışmak,
• Kongil,
• laylamaq,
• malt,
• Çorbacı,
• luh,
• siyahı,
• yaksar,
• obşustuba,
• səngək,
• ir,
• Gaňyrmak,
• barium,
• cıymak,
• minnettar,
• nutuk,
• Oynaş,
• bilmece,
• məkr,
• erinçek