emen
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
emen
ı, meşe.
ıı= emes (fakat yalnız 1 - nci şahıs için) alğan emen: almış değilim.
Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)
emen
I Pelin, akpelin.
II Yani, sanki, adeta.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
emen
meşe. ~ terek: meşe ağacı, ~ çörtlevük: meşe fındığı, meşe palamudu, ~ çeget: meşe ormanı.