cetmek
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
cetmek
yetmek, yetişmek, erişmek, ulaşmak, kâfi gelmek, kifayet etmek, az kalmak, ramak kalmak, (hissesine) düşmek, isabet etmek, olmak, olgun hale gelmek, dokunmak. Üyge küçden cettim: eve zor yetiştim, uzalıb ~: uzanıp yetişmek, çabıb ~: koşup yetişmek, adam cetalırça tüyüldü: insan yetişecek gibi değil, acalı ~: eceli erişmek, eceli yetmek, bolcalı ~: mühleti yetişmek, vadesi yetişmek, kolum cetalmaydı: elim erişemiyor, kolu ~: eli erişmek, namusuna el sürmek (mec.), tişirıvğa anı kolu cetgendi: kadına el sürmüş, sanı cüzge cetgendi: miktarı yüze ulaşmış, cerge ~: yere ulaşmak, yere dokunmak, alınırğa ~: delirmeye az kalmak, tavusulurğa cetgendi: tükenmeye az kalmış, barına da ceterikdi: hepsine kifayet edecek, atamı meresinden meñe eki saban cetdi: babamın mirasından bana iki tarla isabet etti, akılı ~: aklı kâfi gelmek, aklı yetişmek, kış cetdi: kış erişti, etgeniñ cetdi: yaptığın yetişir, kögetle ceter zaman boladı: meyvelerin olgunlaşma zamanı oluyor, çilekle cetgendile: çilekler oldular (olgunlaştılar), sabiyleriñ cetgendi: çocukların yetişmişler (ergin hale gelmişler), cuvuk ~: akraba olmak, yakın olmak , sabiyge kesekle cetgendi: çocuğa nezle dokunmuş, çocuğa nezle bulaşmış, cetgen cerde: gereken yerde, icabeden yerde, cetmegen cerim kalmadı: gitmedik (erişmedik) yerim kalmadı, şıb deb~: şıp diye yetişmek, şıp diye damlamak, anı hatası cetedi: onun hatası (zararı) dokunuyor, ataña etgeniñ başıña ceter: babana yaptığın kendi başına gelir.