bitdirmek

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

bitdirmek

1. Bitirmek, tüketmek, sona erdirmek; 2. Yetiştirmek, üretmek, bittirmek. İşni bitdirip keldile: işi bitirip geldiler, bu kıyın iş sanlarımı bitdirdi: bu zor iş azalarımı tüketti; cıl sayın gardoş bitdirebiz: her yıl patates yetiştiriyoruz.

Son arananlar:

• ökünç,
• ortaç,
• karampil,
• çöwşi,
• sakil,
• burkmak,
• yaktan,
• ülgü,
• kogşak,
• Solakay,
• petir,
• ötünç,
• yutqiziq,
• Kire,
• bədən,
• derslik,
• şomu,
• konkurs,
• bənna,
• versatile,
• təpikcil,
• bitdirmek