mahtavlu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

mahtavlu

övünçlü, övünç verici, övgülü. ~ iş: övünçlü iş, ~ işlev: övünç verici çalışma.

Son arananlar:

• kalkala,
• ululuq,
• ölgüçöktü,
• çini,
• mañkuş,
• sinik,
• atıv,
• seda,
• rondo,
• musal,
• Kelebek,
• sertifikat,
• adequately,
• ağız,
• ırğıt,
• talu,
• küyününç,
• mastika,
• çəmxəm,
• takmynan,
• egemen,
• mahtavlu