kemiriv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kemiriv

kemirme, didikleme, paralama.

Son arananlar:

• Dilşat,
• müktesep,
• bitməz,
• bam,
• həqq,
• teqdir,
• kavar,
• duma,
• kiylik,
• mergan,
• cuurat,
• həvali,
• Old,
• kurğa,
• gyzgalaňly,
• solağay,
• muhayyile,
• cevval,
• olapes,
• Qaraşın,
• azmak,
• kemiriv